บทที่ 486

เย่จิ่งหวยยิ้มที่มุมปาก

เขาใช้มือจับเท้าเล็กๆ ของอันหน่วนขึ้นมา เท้านั้นขาวสะอาดและเนียนนุ่ม

วินาทีต่อมา เขาก็จุมพิตลงบนฝ่าเท้าของเธอ

มันช่างดูวาบหวามเหลือเกิน

อันหน่วนขาอ่อนยวบ รีบดึงเท้ากลับทันที

แต่เย่จิ่งหวยกลับคว้าไว้ไม่ยอมปล่อย

"คุณจะทำอะไร?" อันหน่วนเริ่มโมโห

"เท้าขาวๆ นุ่มๆ มาเสิร์ฟถึงที่แล้...